De CN Tower vindt zijn oorsprong in de jaren 1960, het begin van de moderne tijden zeg maar. Gedurende die periode is Toronto enorm gegroeid en zijn er heel wat wolkenkrabbers bij gekomen. Deze wolkenkrabbers die uiteraard allemaal in beton en staal zijn gebouwd, weerkaatsen en absorberen radio- en televisiesignalen en de radio- en televisietorens van die tijd waren gewoon niet hoog genoeg om boven de gebouwen uit te zenden. Hierdoor kwam een groot deel van de bevolking bijna zonder radio en televisie te zitten. Ik heb dat overigens zelf meegemaakt.

Hoewel ik allesbehalve een televisiefanaat ben, werd ik gedurende het eerste bezoek van mijn mamaatje door haar onder druk gezet om een televisie te kopen. Een goede beslissing overigens. Ik wilde eerst kijken met een antenne maar dat lukte helemaal niet. Ik kon enkele stations ontvangen maar ik kon er maar eentje bekijken: FOX 29, een Amerikaans station dat vanuit Buffalo uitzendt. Zelfs City TV, de stadstelevisie van Toronto, die in Toronto uitzendt, kon ik niet ontvangen. Het geluid was perfect, maar door de weerkaatsing van het signaal tussen de gebouwen, zag ik het beeld minstens vier of vijf keer tegelijk, licht verschoven waardoor niets herkenbaar was en je psychedelische kleurencombinaties zag die zelfs een rotsblok migraine zouden doen krijgen.

Hoewel voor deze situatie nogal wat oplossingen zijn te bedenken, werd uiteindelijk geopteerd voor de bouw van een enorme radiotoren. Als gevolg hiervan geniet de bevolking van Toronto van zo ongeveer de beste en meest uitgebreide kabeltelevisie ter wereld. Wij kunnen meer dan 140 verschillende televisiestations ontvangen van overal ter wereld.

De constructie van de toren ving aan op 6 february 1973. Een constructie als de CN Tower bouw je niet door baksteentjes op elkaar te zetten met een likje cement ertussen. De constructiemethode was wel een tikje creatiever. Er werd een soort mal gemaakt waarin beton werd gegoten. Na uitharden werd die mal met een hydraulisch systeem omhoog geduwd en wat kleiner gemaakt om dan weer te worden gevuld met beton. En zo ging het tot boven. Het betongieten was klaar op 22 februari 1974.

De constructie van de 7 verdiepingen hoge ringvormige structuur, ving aan rond augustus 1974.

Net zoals het kersje op de taart, moest de uit 39 delen bestaande antenne van 102 meter hoog nog bovenop het gebouw geplaatst. Het zwaarste deel woog meer dan 7 ton. Hiervoor werd er gebruik gemaakt van Olga, een gigantische Sikorsky-helikopter. Voor het eerste deel van de antenne kon worden geplaatst, moest er nog een gigantische kraan worden verwijderd.

Het is op dit moment dat de CN Tower bijna een tragedie werd. Bij het verwijderen van een deel van de kraan, begon de kraan te slingeren waardoor de basis werd verwrongen en de kraan niet langer kon worden verwijderd. De tien ton wegende helikopter kon geen kant op en had maar voor 50 minuten brandstof aan boord omdat het werkje maar een dikke tien minuten zou duren. De kraan losrukken kon niet omdat de man die de kraan bediende nog in zijn cabine zat. Uiteindelijk heeft een urgentieploeg de kraan losgesneden met snijbranders en is de helikopter veilig kunnen landen.

Op 2 april 1975 werd het laatste stuk van de antenne geplaatst door Paul Mitchell en op 26 juni 1976 werd de toren opengesteld voor het publiek.